Susan Sontag «Ante a dor dos demais»

“ O problema non é que a xente recorde por medio das fotografías, senón que só recorda as fotografías”

Cal é o fin das fotografías de guerra é unha das preguntas ás que Susan Sontag busca resposta nun breve pero conciso ensaio. A autora realiza un retrato da historia da fotografía de guerra (desde Crimea até a terceira de Guerra do Golfo), co libro de Virginia Woolf, “Tres Guineas”, como transfondo. Esta obra calou fondo en Sontag pois mostra como a fotografía estivo dominada polo sexo masculino xa que se realizaban por e para homes.

Precisa e directa, Sontag disecciona a realidade fotoxornalística, cuestionando non só os papeis dos fotógrafose dos medios de comunicación, senón tamén o noso papel como consumidores de imaxes. Asistimos cada día como voyeurs impasibles a un espectáculo dantesco de cabezas decapitadas e mortos de fame, e pasamos unha a unha as páxinas do xornal mentes mollamos o croisant no café con leite.

“Centos de millóns de espectadores de televisión non están en absoluto curtidos polo que ven na televisión. Non poden permitirse o luxo de menospreciar a realidade.”

Como espectadora in situ dos horrores que a guerra provocou en Saraxevo, Sontag revólvese na súa tribuna ante a impasibilidade do mundo occidental e desbota calquera condición didáctica ou esclarecedora atribuíble ás fotografías de guerra.

Manuel Turnes Fernández   (Decembro)