Archive for diciembre 4, 2007

35 días en China. El despertar del dragón (Eugenio Madueño e Bru Rovira)

Os trinta e cinco capítulos que forman 35 días en China, froito dunha viaxe dos xornalistas Eugenio Madueño e Bru Rovira polo país asiático, naceron coma crónicas no diario La Vanguardia no verán de 1995.

Seguindo unha ruta que se iniciou en Pekín e os levou ata as provincias interiores do país, os dous xornalistas retrataron a sociedade chinesa a través de pequenas historias cotidianas. As súas crónicas, moitas delas protagonizadas por personaxes representativos –por veces identificados, por veces anónimos–, amosan a súa visión de China, abordando aspectos que van dende a herdanza do maoísmo ata os cambios sociais que acompañan á actual apertura económica.

O formato da obra –relatos dunhas sete páxinas conectados polo avance cronolóxico da viaxe– fai que o libro sexa fundamentalmente narrativo, con descricións puntuais que ambientan as pequenas historias. Son frecuentes os datos históricos e anécdotas, que resultan ás veces moi ilustrativas. Outro elemento empregado na maioría das crónicas é o diálogo, a través do cal as persoas que van aparecendo na obra expresan a súa visión do país ou revelan ao lector a idiosincrasia chinesa. As fotografías que inician cada unha das crónicas  –tiradas por Bru Rovira– contribúen á formación da visión global de China que resulta da lectura da obra.

O ton do libro é desenfadado, adubado cun toque de humor. O estilo, claro e sinxelo, responde as necesidades da súa publicación orixinal coma crónicas diarias. A súa recompilación dá coma resultado unha obra amena e áxil debido á brevidade dos relatos.

MARÍA RODIÑO PÉREZ

diciembre 4, 2007 at 5:08 pm Deja un comentario

As veas abertas de América Latina

Eduardo Galeano (Montevideo, 1940) móstranos nesta obra, dunha forma clara e sinxela, o brutal e desapiadado saqueo ao que os imperialistas someteron ao continente sudamericano ao longo da historia, sen reparos á súa avaricia insaciable. Neste proceso non dubidaron en escravizar e destruír pobos enteiros esquilmando tódalas riquezas posibles. Primeiro españois e portugueses co monocultivo e a extracción dos recursos minerais. Despois do proceso de independencia, norteamericanos e ingleses: en nome da liberdade, da democracia e do progreso dan golpes de estado para instaurar dictaduras reaccionarias, todo con tal de manter e ampliar a súa marxe de beneficios. Todo isto co beneplácito e a complicidade das burguesías dos respectivos países.

Este tratado de historia económica, con trazas de reportaxe xornalística e de relato para facer máis levadeira a avalancha de datos que Galeano nos trae e a sórdida realidade que describe, segue sendo de actualidade a pesar de estar escrito en 1972. Este completo repaso á historia de América Latina é imprescindible para todo aquel que estea interesado no continente sudamericano.

Nos seus inicios, Eduardo Galeano foi redactor xefe da prestixiosa revista Marcha (1960-64), publicación que acabou sendo silenciada pola dictadura uruguaia en 1974. En 1964 é director do diario Época e en 1973 ten que exiliarse a Arxentina, onde funda e dirixe a revista literaria Crisis. En 1975 aséntase en España, atopando un país que está a piques de experimentar un salto histórico cualitativo, co dictador como sombra de si mesmo. Publica en revistas españolas e en 1985 regresa a Montevideo, onde reside actualmente.

diciembre 4, 2007 at 11:49 am 1 comentario

VEU VISITARME O MAR de Rosa Aneiros

Alba es una joven cordobesa afincada en Galicia desde hace diez años. Está pasando por un momento delicado en su vida. Su novio, Marcos, acaba de abandonarla y ella está sumida en una profunda depresión. Hace años que no hablaba con su amiga Isa y ahora comienza a escribirla recordando cuando hace ya una década ambas decidieron ir a la Costa da Morte para ayudar en las tareas de limpieza de las playas debido a la marea negra que produjo el buque Mar Egeo. Alba, bióloga de profesión, vuelve a enfrentarse ahora a la misma situación de antaño, esta vez con un nuevo barco, el Prestige.

 

Veu visitarme o mar pertenece al género de novela narrativa. A partir de una historia ficticia, el desengaño amoroso y consecuente depresión de Alba, Rosa Aneiros nos hace revivir la tragedia del Prestige. Pero no solo se queda ahí, ella la relaciona con el accidente diez años atrás del buque Mar Egeo.

 

En “veu visitarme o mar” encontramos una labor de investigación sobre los dos barcos nombrados en la obra. Probablemente gran parte de esa información la encontrase en distintos medios: hemerotecas, reportajes televisivos, telediarios… ya que hubo mucha información sobre estos sucesos en su día. Pero, seguramente, también hablo con personas afectadas en esta tragedia puesto que Aneiros relata el sufrimiento y el sentimiento de impotencia de la gente ante esta situación. No es un documento histórico, no hay que olvidar que es una novela, y también ha utilizado grandes dosis de imaginación y un lenguaje lleno de adornos, adjetivos y metáforas para embellecer el texto. Un ejemplo de metáfora lo encontramos en el párrafo: […] caen dardos no teito do vehículo onde o ballet do ceo decidiu interpretar un fandango apresurado. […].  Refiriéndose al sonido de la lluvia sobre el techo de un coche.

 

Es un libro que, además de crear una conciencia social sobre el desastre ecológico del chapapote, también llama la atención sobre la enfermedad en la que está sumida un elevado porcentaje de la población actual: la depresión.

 

Mónica Viana Sebastián

 

diciembre 4, 2007 at 1:11 am


diciembre 2007
L M X J V S D
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  

Arquivo